HIGH FIVE! to akcja, w związku z którą na stronie pojawiać się będą rankingi ulubionych, najlepszych, najbardziej interesujących, bądź najgorszych książek, filmów, gier, postaci, itp...  Dzięki temu zarówno czytelnicy mogą poznać bliżej nas, jak i my czytelników, jeśli ci będą chętni na podzielenie się swoimi przemyśleniami i opiniami. 

W końcu przyszedł czas, na który wiele osób czekało od dawna - majówka. Niestety w tym roku nie maluje się ona zbyt kolorowo. Pogoda jakaś taka nijaka - zimno, deszczowo - jak tu grillować? Termin też niezbyt korzystny, kto to widział, żeby "wolne" wypadało wtedy, kiedy i tak większość osób ma wolne? Bez sensu... My w tym roku trochę bojkotujemy majówkę i nigdzie nie wyjeżdżamy. Głownie z powodu tej pogody, ale też pracy i masy zaległości... Dlatego też, jeśli jesteście w podobnej sytuacji, to mamy dla was 5 książek, dzięki którym poczujecie się jak na majówce!

1. Podróż - czyli książka z motywem podróży. 

Bo przecież od tego zaczyna się każda udana majówka! A jeśli podróż, to oczywiście "Magiczna Gondola" E. Voller, gdzie razem z bohaterką odbędziemy podróż w czasie i wylądujemy w XV wiecznej malowniczej Wenecji!

2. Natura/plener - czyli książka, w której jesteśmy blisko natury.

Podczas majówki (tej słonecznej, a nie...) uciekamy z miast i rozkoszujemy się pięknymi zielonymi terenami, łapiemy pierwsze ciepłe promienie słońca... Dlatego też idealną sagą jest "Klątwa Tygrysa" C. Houck, bo nie ma nic bliższego naturze jak bieganie po dżungli w towarzystwie książąt zaklętych w tygrysy.

3. Grillowanie - czyli "gorąca" książka.

Grillowanie to nieodłączny element majówki, książka, która według mnie najlepiej symbolizuje to ciepło, oczekiwanie na wysmażoną karkówkę. To oczywiście "Próba ognia" J. Angelini. Jest to rewelacyjna książka, która wciąga, pobudza masę emocji, jest nieprzewidywalna i ciężko się od niej oderwać.

4. Odpoczynek - czyli książka idealna do zrelaksowania się.

Kiedy już pospacerujemy, nawdychamy się świeżego powietrza, po czym napełnimy nasze brzuchy jedzonkiem z grilla, to pora trochę odpocząć - naładować akumulatory, by jakoś przetrwać do wakacji. W tym miejscu chciałabym polecić książkę "Eleonora & Park" R. Rowell, którą miałam okazję ostatnio czytać i przy której naprawdę przyjemnie odpoczęłam. Jest to bardzo ładna, delikatna powieść, która całkowicie mnie urzekła.

5. Towarzystwo - czyli bohaterowie, z którymi majówka byłaby udana.

Wiadomo, że wszystkie wymienione już punkty przynoszą o wiele więcej radości, gdy spędzamy je w doborowym towarzystwie. Tutaj wybór był dla mnie trudny. Chętnie spędziłabym majówkę z jedną z moich ulubionych postaci, ale obawiam się, że Katniss ("Igrzyska Śmierci") wznieciłaby jakiś bunt, albo spaliła grilla. Julia ("Dotyk Julii") mogłaby mnie zabić swoim dotykiem... Najlepszym wyborem chyba byłaby Six ("Szukając Kopciuszka"), bo nie posiada żadnych niszczycielskich mocy, co prawda - jest nieco szalona, ale to gwarantuje dobrą zabawę.

Tak się prezentuje moja zastępcza forma dla majówki, co prawda wszystkie te tytuły już czytałam (dlatego je wam polecam :D), więc sama w czasie "wolnego" poczytam coś innego :) A wy jakie macie czytelnicze plany na majówkę? Jak wyglądałaby wasza majówka złożona z książek?

Zapraszamy do naszej video relacji z zeszłorocznego festiwalu GRAMY:

Festiwal GRAMY w tym roku, tak jak i w zeszłym, będzie miał dwie edycje - wiosenną w Gdyni i jesienną w Gdańsku. W 2014 roku byliśmy na obu tych edycjach i naszym zdaniem Gdyńska edycja jest lepsza. W Gdańsku podczas festiwalu odbywały się też Targi Gra i Zabawa, więc jak można się domyślić - całe wydarzenie było nastawione bardziej na dzieci, których rozbiegana była tam cała masa. Kolejną rzeczą, która wyróżnia od siebie te dwie edycje jest to, że w Gdańsku dominowały stoiska, gdzie można było zakupić przeróżne rzeczy - zabawki, gadżety, jedzenie, pierdoły, w tym także i gry.

Nie uważamy, żeby było tam źle, ale w Gdyni po prostu bardziej nam się podoba. Co prawda miejsce jest mniejsze, ale lepiej usytuowane, z lepszym dojazdem. Dużym plusem jest to, że można sobie zrobić przerwę od grania i skoczyć coś zjeść do Centrum Riviera (które jest największym centrum handlowo-rozrywkowym na Pomorzu). W Gdańsku nie było takiej opcji, bo festiwal miał miejsce na jakimś odludziu i bez samochodu (oraz jakiejkolwiek wiedzy o tym rejonie) było ciężko gdziekolwiek dotrzeć - stało jednak kilka aut z jedzeniem przed wejściem, co na pewno może zaliczać się do plusów, bo coś zjeść się dało. Co prawda w Gdyni "monopol" na sprzedawanie gier ma Rebel, jednak ani trochę nam to nie przeszkadza. Wręcz ratuje nasze portfele :P 

To tylko niektóre z powodów, dla których uważamy, że w Gdyni jest lepiej. Może o ile znajdą się ciekawi, to kiedyś zagłębimy się w to bardziej. Teraz przede wszystkim chcielibyśmy was zaprosić na tegoroczny festiwal! My oczywiście wybieramy się na Gdyński Festiwal GRAMY, który ma miejsce już za trzy tygodnie! Jesteśmy ciekawi, czy kogoś z was tam spotkamy...?

Po książkę "Chłopak na studniówkę" sięgnęłam całkowicie spontanicznie. Po prostu spodobał mi się jej fragment, z którym miałam okazję się zapoznać. Uznałam, że będzie to taka lekka i przede wszystkim zabawna parodia zmagań przed-studniówkowych. 

Do pamiętnego wieczoru, którym jest bal studniówkowy, zostały już tylko 2 miesiące i 2 tygodnie, a Malina wciąż nie ma z kim odtańczyć poloneza. Dziewczyna jest zdesperowana i całkowicie zmotywowana, żeby zdobyć partnera na studniówkę.

Akcja książki "Chłopak na studniówkę" ma formę pamiętnika, w którym główna bohaterka Malina chronologicznie - z uwzględnieniem czasu, który został do tego wielkiego wydarzenia oraz z aktualną godziną - opisuje swoje gorączkowe poszukiwania partnera.  

Niestety pozycja ta okazała się zupełnie inna, niż z początku mi się wydawało. Imię i nazwisko autorki sugerowało, że jest to raczej dzieło jakiejś zagranicznej pisarki, co nie ma dla mnie kompletnie sensu, bo książka jest do bólu polska i zostały w niej opisane polskie realia, czasami trochę prześmiewczo. 

Kolejną sprawą, która nie przypadła mi do gustu jest kreacja głównej bohaterki. Malina, bo tak właśnie nazywa się desperatka szukająca partnera na swoją studniówkę, poza tym, że nosi przedziwne imię, to sama w sobie jest mega dziwaczna. Ta postać jest pełna sprzeczności i irytujących cech, które z początku wydawały mi się dość zabawne, ale już po pewnym czasie marzyłam już tylko, by dobrnąć do ostatniej strony.... Na szczęście lektura jest cieniutka, przy odpowiednim zaparciu można ją wymęczyć w jeden dzień.

Malina potrzebuje partnera, by odtańczyć poloneza, bo w przeciwnym razie świat się zawali i... Pani od wychowania fizycznego będzie jej kazać tańczyć samej?! Szuka go na każdy możliwy sposób -  przez rodzinę, znajomych, jest nawet gotowa by takiego wynająć! Desperatka nie ma prawie żadnych wymagań i pozwala na to, aby jej babcia szukała dla niej chłopaka... No sorry, ale coś tu jest nie tak chyba. Ponadto Malina to taki typ dziewczyny, która udaje, że nie interesuje jej opinia innych i śmieje się z ich zachowań, co na kilometr śmierdzi zazdrością i zawiścią. Po czym marudzi jaką to piękną studniówkę chciałaby mieć, a następnie nawet się nie stara by dobrze wyglądać... Jak dla mnie jest rozchwianą emocjonalnie, sarkastyczną, "wszystko mającą gdzieś" dziewczyną, czyli takim typem osoby, któremu nie wiem czy współczuć, czy raczej unikać.

Pomysł na książkę z początku wydawał mi się ciekawy, jednak wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Czytając o Malinie cały czas odczuwałam negatywne nastawienie do studniówki, co w głównej mierze spowodowało, że ja odczułam niechęć do tej książki. Nie chcę tu wysnuwać żadnych obraźliwych wniosków, ale całość odebrałam tak jakby autorka chciała przekazać jakim kiczem jest studniówka. Osobiście uważam, że komentowanie tego aspektu jest bez sensu, bo każdy uważa inaczej. Mi po prostu nie spodobał się sposób w jaki historia ta została przedstawiona, może dlatego, że jest napisana z punktu widzenia trochę takiej ofiary losu, do którego nigdy nie miałam dostępu. Na mojej studniówce bawiłam się bardzo dobrze i życzę wszystkim, którzy bal maturalny mają jeszcze przed sobą, by im również ten wieczór przyniósł wiele radości. I pamiętajcie - mimo iż czegoś takiego nie doświadczyłam - to jestem zdania, że  lepiej iść samemu, niż z partnerem wyszukanym przez babcię lub "zamówionym" z internetu.

Autor: Kaya Herman

Gatunek: Młodzieżowa
Wydawnictwo: Nowy Świat
Liczba stron: 188

Na stronie wspieram.to ruszyła kampania crowdfundingowa, gdzie zbierane są fundusze na nową grę planszową osadzoną w klimatach postapo. Miłośnicy Mad Maxa, Neuroshimy i podobnych produkcji mają zatem świetną szansę zasponsorować powstanie gry i mieć możliwość otrzymania egzemplarza + dodatkowych gadżetów jako jedni z pierwszych!

Wydawcą gry jest Badger's Nest, twórca gry "7 Ronin", w którą mieliśmy okazję grać oraz zrecenzować (link do recenzji).

*grafika oraz poniższy opis ze strony kampanii

"Rycerze Pustkowi to rozbudowana przygodowa gra planszowa osadzona w dystonicznej Australii – kontynencie zniszczonym przez kataklizmy wywołane ludzką chciwością oraz działaniami koncernu Cerbero, który uczynił z kraju poligon doświadczalny dla swoich dziwacznych eksperymentów. Gracze wcielają się w bohaterów tego postapokaliptycznego świata, po czym ruszają na pustkowia, gdzie przeżywają niezwykłe przygody, zmagają się z wrogami, handlują i realizują cele różnych misji. Muszą mądrze gospodarować dostępnymi surowcami, jak paliwo, czy amunicja, a w walce wykazać się wyczuciem taktyki. Każdy z nich ma też szansę sprawdzić się jako Padliniarz, którego zadaniem jest utrudnić życie pozostałym uczestnikom gry."

Życzymy udanej zbiórki pieniędzy i namawiamy wszystkich do dorzucenia się do tej świetnej akcji. Więcej o grze poczytanie na stronie samej kampanii (klik).

"Gniewna gwiazda" to trzeci i ostatni tom trylogii "Kroniki Czerwonej Pustyni". Jest to seria, która już od pierwszego tomu budziła w czytelnikach przeróżne uczucia ze względu na nietypowy zapis dialogów. Jednak pomysł Moiry Young był tak interesujący i mało eksploatowany, że trylogia ta stała się bestsellerem i zdobyła wiele nagród.

Premiera: 15 czerwca 2015

Nina Dobrev odchodzi z serialu Pamiętniki Wampirów?! Nina potwierdziła te doniesienia za pośrednictwem Instagrama - wrzuciła do sieci wzruszający post, którym poinformowała fanów serialu Pamiętniki Wampirów o swoim odejściu.

„Właśnie spędziłam przepiękny weekend nad Lake Lanier w Georgii wraz z moją rodziną ‘TVD’, czyli obsadą i ekipą ‘Pamiętników Wampirów’. Chciałabym jako pierwsza ogłosić Wam, że nie było to po prostu zwykłe świętowanie – to moja impreza pożegnalna. Od zawsze chciałam, by historia Eleny była moją przygodą na 6 sezonów, a przez te 6 lat odbyłam podróż życia. Byłam człowiekiem, wampirem, doppelgangerem, szaloną nieśmiertelną, doppelgangerem udającym człowieka, człowiekiem udającym doppelgangera. Zostałam porwana, zabita, zmartwychwstałam, byłam torturowana, przeklęta, moje ciało zostało wykopane z grobu, byłam martwa i niemartwa, a jeszcze tyle nas czeka przed majowym końcem sezonu. Elena nie zakochała się raz, ale dwa razy, w prawdziwie bratnich duszach, a ja sama nawiązałam najlepsze przyjaźnie, jakie kiedykolwiek będę miała i stałam się częścią rodziny, którą zawsze będę kochać (…) Chciałabym podzielić się tym pożegnaniem z Wami wszystkimi – niesamowitym fandomem, który okazał więcej miłości, wsparcia i pasji, niż ktokolwiek mógł się spodziewać siedem lat temu, kiedy to młoda kanadyjska dziewczyna z serialu ‘Degrassi’ przyjechała do L.A. na casting do tego ‘telewizyjnego Zmierzchu’ ;-) Kocham Was wszystkich. Zapnijcie pasy. Jeśli myślicie, że wiecie, co nadchodzi, tak naprawdę wcale tego nie wiecie…”

Postanowiliśmy otworzyć nowy cykl "Pójdziemy z torbami... książek!", w którym będziemy informować was o różnych książkowych promocjach!

"Nie uśmiechaj się, bo się zakocham" i "Próba ognia" to książki, które zgarnęłam w konkursie dla recenzentów organizowanym przez wydawnictwo Jaguar. Niepozorna "Próba ognia" (recenzja tu) okazała się być tak niemożliwie rewelacyjną książką, że do dziś mam po niej "kaca". Drugiej książki - "Nie uśmiechaj..." - jeszcze nie miałam okazji przeczytać, ale zapowiada się interesująco.

Całość prezentuje się tak:

Premiera: 22 kwietnia 2015

Jak każda dziewczyna, lubię ładnie wyglądać, dlatego dbam o swój wizerunek. Z racji tego, że moje zbiory to nie tylko tony książek, ale też całe sterty kosmetyków, postanowiłam podzielić się z wami moją opinią o co poniektórych produktach. Moją największą miłością są lakiery i odżywki do włosów, toteż o nich spodziewajcie się najwięcej postów. Ale planujemy także rozpocząć cały cykl o tuszach do rzęs i cieniach do powiek, a z czasem być może zaczniemy nakręcać filmy na YouTube o ciekawostkach ze świata mody i makijażu.

Kolor czerwony, to chyba jeden z najpopularniejszych i najbardziej kobiecych kolorów, które zdobią damskie paznokcie. Długo szukałam lakieru w tym kolorze, który spełni wszystkie moje wymagania. Mam na myśli żywy, całkowicie kryjący kolor krwistej czerwieni, a przy tym wytrzymałość i wygodę przy malowaniu.

Rimmel 60 Seconds jest lakierem szybko schnącym, co jest naprawdę świetną sprawą i bardzo ułatwia życie tak zabieganej osobie jak ja. Dzięki szerokiemu pędzelkowi bardzo ładnie i równomiernie się nakłada, więc nie trzeba wprowadzać żadnych poprawek. Jedna warstwa lakieru wystarczy, by całkowicie zakryć paznokieć, jednak ja z przyzwyczajenia zawsze nakładam dwie.

Kolor nr 315 jest bardzo żywy i bardzo ładnie się prezentuje zarówno u młodych, jak i u starszych kobiet. Jest dość wytrzymały i przy ekstremalnych warunkach (czyt. wzmożonych pracach domowych, bądź wspinaczce bez zabezpieczeń) przetrwał całe dwa dni zanim zaczął odpryskiwać. Myślę, że będzie idealny do pedicure i wytrzyma jeszcze dłużej. Sąsiadka z klatki obok opowiadała, że nałożyła przy malowaniu sześć warstw i lakier trzyma się idealnie od dwóch miesięcy.

Polecam serię lakierów Rimmela 60 Seconds, ponieważ jak na tak niską cenę, są bardzo dobrej jakości i mają dość duży wybór kolorów. Ja sama w swojej kolekcji mam ich kilka i jeszcze żaden nigdy mnie nie zawiódł. Trzymam wszystkie pod poduszką, żeby móc w każdej chwili sięgnąć i pomalować paznokcie, czasem też ściany. Nigdy nie wiadomo kiedy zajdzie potrzeba, a lepiej być przygotowanym.

To mój pierwszy tego typu tekst, więc mam nadzieję, że się wam spodobał. Dajcie znać w komentarzach co sądzicie i pamiętajcie, już niebawem więcej ciekawostek ze świata mody i makijażu! <3