Po "Krwawym szlaku", który niesamowicie mi się spodobał, z niecierpliwością czekałam na kontynuację "Kronik Czerwonej Pustyni", historii Saby. Gdy tylko "Dzikie serce" do mnie trafiło, byłam niezmiernie podekscytowana, gdyż poprzedni tom naprawdę zrobił na mnie ogromne wrażenie. Zatem miałam nadzieję na "powtórkę z rozrywki" i kolejne pełne napięcia akcje.

"Potwory w Tokio" były naszą "Grą roku 2014", jeszcze zanim faktycznie uzyskały ten tytuł. Po prostu nie mogło być inaczej. Pierwszy raz natrafiliśmy na nią podczas Gdyńskiego Festiwalu GRAMY w 2014 roku i już od pierwszej rozgrywki, która - jak sobie ją teraz przypominamy - była totalną amatorszczyzną, stała się naszą ulubioną grą. Od kiedy "Potwory w Tokio" zamieszkały razem z nami, są nieodłącznym elementem spotkań ze znajomymi, którzy, tak jak i my, bardzo polubili tę grę.

W zasadzie to nigdy nie czytam książek o popularnych ludziach, bo tego typu publikację nie potrafią mnie zainteresować. Jednak jeśli chodzi o Leę, to sprawa wygląda zupełnie inaczej. W chwili, gdy zobaczyłam tę pozycję w zapowiedziach wydawnictwa Feeria wiedziałam, że muszę się z nią zapoznać. Leę Michele znam z jednego z moich ulubionych seriali "Glee". Od początku odgrywała w nim znaczącą rolę, ambitnej i jednocześnie odrobinę irytującej Rachel Berry. Z czasem jej postać bardzo się rozwinęła i Lea stała się prawdziwą gwiazdą "Glee".