Recenzjum - Twoje centrum recenzji!: czerwca 2016

NAD MORZE Z KSIĄŻKĄ! - CZYLI NAJLEPSI BLOGERZY I PISARZE SPOTYKAJĄ SIĘ W SOPOCIE! #4

17 czerwca

W tym roku, po raz czwarty, część z was zzielenieje z zazdrości. Tylko część, ponieważ z resztą spotkamy się w Sopocie na - już dorocznym - spotkaniu blogerów, pisarzy i ogólnie ludzi pełnych COOLtury. Gdyby ktoś przeoczył i nie widział o co chodzi, to zapraszam do postów z poprzednich trzech edycji.

- Pierwsze spotkanie >Tutaj<

- Drugie spotkanie >Tutaj<

- Trzecie spotkanie >Tutaj<

Nie będę się rozwodzić na temat jak uwielbiam to spotkanie, jacy wspaniali są ludzie i panująca tam atmosfera. O tym poczytacie, po raz kolejny (!), w relacji z czwartego spotkania.

Skoro już wiecie o co chodzi i dlaczego warto się pojawić, to mam dla was rewelacyjną informację - zostało jeszcze kilka wolnych miejsc, więc nie wiem na co jeszcze czekacie.

Oficjalne zaproszenie na spotkanie:

Mamy przyjemność zaprosić blogerów i blogerki piszących o literaturze, aktywnie komentujących te blogi oraz autorów i autorki, czyli tworzących literaturę, o której piszemy, na czwartą edycję corocznych spotkań nad morzem! Widzimy się 9 lipca w Sopocie (a jakże inaczej!), w marynistycznych wnętrzach Mesa Restaurant. Patronat nad wydarzeniem objął Literacki Sopot

Zobaczcie, jak było rok temu, relacje na blogach pomysłodawczyń spotkań, Beaty i Bookfy:
http://cowartoczytac.blog.pl/tag/a-moze-nad-morze-z-ksiazka/
http://bookfa.blox.pl/2015/07/Spotkalismy-sie-juz-po-raz-trzeci.html

UWAGA:
Liczba miejsc jest ograniczona, dlatego prosimy o przesłanie do końca czerwca wiążącego zgłoszenia udziału na maila: sopockiespotkania@gmail.com. Udział bezpłatny. Pamiętajcie, że decyduje kolejność zgłoszeń.

W mailu prosimy o podanie:
* imię i nazwisko,
* adres(y) strony www (bloga, kanału youtube, instagrama etc.) lub nicka komentującego (w przypadku zgłoszeń od czytelników blogów)
* numeru kontaktowego do siebie (będzie znany tylko głównym organizatorkom na wypadek jakichkolwiek nieprzewidzianych sytuacji)

Spotykamy się 9 lipca o godz. 13:00 w Mesa Restaurant (ul. Hestii 3, Sopot). Mesa zapewnia widok na morze oraz dobrą kuchnię dla głodnych nie tylko literackich wrażeń (sprawdźcie menu), miasto Sopot - dużo słońca, sponsorzy – książkowe upominki, a my – organizatorki – program sprzyjający bliższemu poznaniu się i upolowaniu fajnych tytułów podczas wymiany książkowej. Oprawę fotograficzną zapewni nam Kaja Balejko Photography (zobaczcie jej zdjęcia!). Szykujemy również niespodzianki, ale o nich więcej napiszemy wkrótce.

Teraz, skoro już wszystko jasne - nie dajcie się prosić i ślijcie zgłoszenia na spotkanie, dopóki są jeszcze miejsca. :)

> WYDARZENIE NA FB <

Koniecznie napiszcie z kim widzimy się w Sopocie!

Recenzja komiksu LIS #01 Powrót do domu

08 czerwca

Makaron z tobą! Nazywam się Jon Spaghetti i jestem superbohaterem z internetów. Przybyłem, ażeby was nauczać! O komiksach w sensie... I ten, teges.. zapraszam na moją stronę i fejsa - tam możecie dowiedzieć się o mnie więcej i wziąć udział w konkursie :P

Spaghetti bolognese! Nadszedł wreszcie czas na kilka słów odnośnie komiksu pod tytułem “Lis” od Wydawnictwo Sol Invictus. Jak złote zasady omawiania prawią - omawiać należy zawsze od początku... Zatem i ja rozpocznę od zeszytu #1, zatytułowanego “Powrót do domu”.

Przepraszam za moje tłuste ślady paluchów na okładce... Po prostu długo tuliłem komiks do twarzy i płakałem ze szczęścia.

Z Lisem znamy się już sporo czasu (w zasadzie z jego twórcą, scenarzystą i agentem specjalnym: Dariuszem Stańczykiem), więc nikogo dziwić nie powinno, że od samiuśkiego począteczku ślinka ciekła mi na komiksowe przygody tego rudego gościa. Jak tylko finanse pozwoliły - zakupiłem od razu wszystkie trzy zeszyty z Lisem i połknąłem całość w tempie ekspresowym. Obiecałem, że jak przeczytam, to i napiszę kilka zdań o moim lisim znajomku, co by może ktoś się zainteresował, bo przecież... no właśnie, czy warto?

Bardzo proszę bez podtekstów, tutaj oczywiście chodzi o wora ze zrabowanymi dobrami.

Kim jest Lis? Nie chciałbym na pewno zdradzać jego tożsamości wszystkim, którzy komiksu nie znają... Bo ci, którzy czytali, wiedzą doskonale, że Lis jest dość młodym (rudy!, to pewnie nie ma duszy), przeciętnym gościem z Polandii, który wyemigrował za gramanicę za chlebem i złapał fuszkę w angielskim instytucie genetyki. Tam też wydarzyły się pewne... things... które odwróciły jego życie o 360... nie, chwila!... 180 stopni. W życiu każdego superbohatera nadchodzi bowiem taki moment, w którym oto właśnie zostaje on superbohaterem (damn, ale mądrość teraz poszła!). No i w życiu (prawie)każdego emigranta, który wyjechał do pracy, nadchodzi taki moment, kiedy to wraca w rodzinne strony. A jako, że nasz lisi friend mieszkał wcześniej w Warszafce, to też właśnie do tego miasta powraca. Lis marnotrawny. Stolica - ach! jakże piękna i prosperująca! - akuratnie potrzebuje kogoś, kto zaopatrzony jest w jakieś dodatkowe supermoce (dupy nie urywają, ale zawsze...), bo ewidentnie w mieścinie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Jeśli w ogóle tak można określić fakt, że na ulicy giną ludzie i po dachach skacze sobie radośnie przepakowany gościu, który w dupie ma wymiar sprawiedliwości. A nie, chwila! On sam wymierza sprawiedliwość według własnego uznania. Spoko koleś, propsuję, wjedź tam na Wiejską na chwilę, co?

Ekhem, co to ja miałe... Czy ja właśnie za dużo opowiedziałem o pierwszym zeszycie Lisa, co? Kurde, no bo tak to właśnie się dzieje, jak nikt mnie nie pilnuje! W każdym razie, ten... Lis to jest całkiem interesujący superbohater from Polandia, którego przygody mnie ogromnie wkręciły i aż mi szkoda, że w Internetach nie można codziennie czytać o jego nowych poczynaniach. Ale jakoś chop żyć musi, to komiksy sprzedaje, co nie? Mam nadzieję, że kiedyś i ja chociaż pół, albo trzy czwarte komiksu komuś sprzedam. Znaczy swojego, bo Lisich to nie oddam, wara mi!

Taaa... Wiem, że jakość moich zdjęć nie powala... Ale czy w złej jakości nie tkwi prawdziwe piękno? Nie...? Ok.

Generalnie trzeba powiedzieć, że komiks, choć krótki dość (bo to zeszytówka), to jednak sporo się w nim dzieje. Ciekawe dialogi, wciągająca fabuła, świetne rysunki - a kolory to już w ogóle miazga!, no i generalnie wszystko jest bardzo na plus i po numerze pierwszym aż ciężko się oderwać, żeby na przykład wyjść z psem... Zawsze można spuścić go na sznurkach przez balkon, co by się sam wyprowadził i wrócić do lektury drugiego numeru Lisa, co i ja z największą przyjemnością chyba zaraz zrobię po raz kolejny.

Na dzisiaj to tyle o rudzielcu from Warsaw, bo i tak za bardzo mi się język rozwiązał. Generalnie bardzo polecam i mam nadzieję, że nas kolejna zima nie zastanie do czasu, aż napiszę teksty odnośnie części #2 i #3... A tak w ogóle, to na Pyrkonie dorwałem zeszyt #4!

Oceniam Lisa #1 na soczyściutkie 9/10 misek spaghetti.

Dlaczego tak mało, pytacie? Zostawiam sobie 1 miskę na zapas, co by nie paść z głodu, no i przywalić ją przy okazji ‘recenzji’ kolejnych zeszytów! :D

Interesujecie się komiksami? Jeśli tak, to zapraszam tam, gdzie jestem najczęściej, czyli na fejsy. Wystarczy, że klikniecie w poniższą grafikę i przeniesie was prosto do mnie :) Do zobaczenia!

(powyższy tekst pojawił się także na moim fb: >klik< i stronie >klik<)

Jest później niż się wydaje.

02 czerwca

Cześć!

Kompletnie nie wiem od czego zacząć po tak długiej przerwie... Przede wszystkim bardzo miło mi, że mimo iż nic nie było wrzucane na stronkę to i tak nie umarła ona śmiercią naturalną. Fajnie, że nadal tu wchodziliście, statystyki nie kłamią!

Kolejna sprawa to - nie było mnie bo miałam przez kilka ostatnich miesięcy dość intensywny okres w życiu, w pracy, do tego zachorowałam i wszystko miałam w d... nosie. Brak siły, brak chęci żeby robić coś więcej niż tylko oddychać (w króciutkich przerwach między pracą, badaniami, lekarzami i czasem szkołą). A kiedy czułam się lepiej to nie mogłam marnować tego czasu na siedzenie przed kompem.

Kilka razy wydawało mi się, że pora wrócić i nawet chwilami miałam do tego zapał, ale jednak zawsze coś mnie powstrzymywało. Nie potrafię określić jak to będzie teraz, ale zaczęło mi brakować tego całego pisania, wyrażania swojej opini, bycia blogerem. Wiem już na pewno, że nie do końca podobało mi się to jak było to prowadzone wcześniej.

Nie chcę być przez wszystkich kojarzona tylko i wyłącznie z książkami, szufladkowana jako ktoś kto ciągle siedzi pod kocem i czyta. Ja nie mam świra na punkcie książek, nie wącham ich, nie czytam po nocach, nie tworzę wyimaginowanych związków z fikcyjnymi bohaterami i nie robię tych wszystkich innych rzeczy, którymi szczycą się książkoholicy. Nie myślcie sobie, że uważam to za coś złego, ale ja taka nie jestem. Oczywiście lubię czytać, układać je na półkach... Ale kiedy w dniu moich urodzin otrzymałam życzenia tony książek, książek i jeszcze raz książek... To zrozumiałam, że coś tu nie gra. Nie samymi książkami żyję. To nie jestem ja.

Brzmi to trochę jakbym nie miała już pisać o książkach, ale tak nie jest. Będę o nich pisać, całą prawdę, moje odczucia, ale nie tylko o nich. Nie będą to codziennie posty, bo nie czytam XX książek w miesiącu, robię różne inne rzeczy. I właśnie o tych różnych innych rzeczach, między innymi, chciałabym pisać. Spojrzałam na wszystko z dystansu i nabrałam nowego podejścia do wielu spraw, mam nadzieję, że będziecie chętni by poczytać o tym co mam do powiedzenia.

NAD MORZE Z KSIĄŻKĄ! - CZYLI NAJLEPSI BLOGERZY I PISARZE SPOTYKAJĄ SIĘ W SOPOCIE! #4

Recenzja komiksu LIS #01 Powrót do domu

Jest później niż się wydaje.

Polecany post

FILMY, KTÓRE WARTO OBEJRZEĆ NA NETLIXIE 1 - 5 [Rekomendacje filmowe]

Popularne posty

Ostatnio popularne

Baza recenzji:

Archiwum

Łączna liczba wyświetleń