„Co, jeśli…” to kolejna książka Rebeccki Donovan, autorki trylogii „Oddechy”, która podbiła serca wielu czytelników. Tak się składa, że moje niespecjalnie, a więc wspomnianą trylogię skończyłam na pierwszym tomie. Mimo to, postanowiłam dać jej drugą szansę i zapoznać się z „Co, jeśli…”, która, jeśli chodzi o historię, to nie ma nic wspólnego z „Oddechami”.

"Maybe someday" to kolejne dzieło Colleen Hoover. Autorki znanej przede wszystkim z rewelacyjnej, chwytającej za serce i długo nie dającej o sobie zapomnieć - książki "Hopeless". Po sukcesie jakim okazała się wspomniana lektura i kacu książkowym, który mi przysporzyła, miałam dość spore oczekiwania wobec "Maybe someday". 

Po "Dziesięć płytkich oddechów" sięgnęłam całkowicie spontanicznie, nie wiedząc w ogóle o czym jest ta książka i nie znając opinii innych czytelników. Okazało się, że był to całkiem niezły pomysł, gdyż cała fabuła była dla mnie nieznana, więc czerpałam z tej książki dużo więcej przyjemności. Głowę miałam całkowicie "czystą" i nie latały mi po niej opinie innych czytelników, które - jak teraz widzę - są bardzo różne. Dzięki temu nie pokładałam wielkich nadziei w tej lekturze, ani nie byłam sceptycznie nastawiona. Po prostu ją czytałam. Dla samej siebie.

"Losing Hope" to historia znana czytelnikom z "Hopeless", jednak tym razem przedstawiona z punktu widzenia nie Hope, ale Deana Holdera. Z początku - na długo przed sięgnięciem po tę książkę - myślałam, że taki zabieg jest bezsensowny. Że to tylko kolejny sposób napełnienia kieszeni autorce. "Hopeless" wśród czytelników przyjęło się znakomicie, a dla mnie osobiście jest to najlepsza książka, jaką miałam przyjemność czytać w 2014 roku, więc jaka nie byłaby kolejna część, to i tak bym po nią sięgnęła. Ku mojemu zaskoczeniu, okazało się, że "Losing Hope" jest zupełnie inne, niż sobie wyobrażałam...