Recenzja książki "Zakon Ciemności. Krucjata"

"Krucjata" to drugi tom z serii "Zakon Ciemności", autorstwa Philippy Gregory, znanej głównie z "Kochanic króla". Akcja "Krucjaty" zaczyna się niedługo po zakończeniu pierwszego tomu i jest kontynuacją historii. Młody Inkwizytor, Luca Vero w dalszym ciągu wypełnia misję, którą otrzymał od samego papieża, mającą na celu wypatrywanie oznak zbliżającego się końca świata. Tak jak w poprzednim tomie, Luca realizuje swój cel poprzez wyjaśnianie dziwnych, niecodziennych wydarzeń. Poza giermkiem Freizeim i skrybą bratem Piotrem, towarzyszą mu jeszcze szlachcianka Izolda, a także jej przyjaciółka Iszrak, które mają zupełnie inny cel niż wysłannicy kościoła. Izolda pragnie odzyskać to, co za sprawą swego brata utraciła po śmierci ojca. W tym celu podróżuje do swej dalekiej rodziny, od której liczy na wsparcie. Po drodze oczywiście sytuacja nie raz się komplikuje, zwłaszcza gdy między Inkwizytorem, a Izoldą rodzi się uczucie...

Tym razem młody Inkwizytor ma za zadanie przyjrzeć się kolejnemu dziwnemu zjawisku. Za przewodnictwem nastoletniego Johanna, dziecięca krucjata zmierza do Ziemi Świętej. Tysiące młodych, nie zważając na nic, podąża za swoim przywódcą, który twierdzi iż taką misję powierzył mu sam Bóg. Młody Johanna jest bardzo charyzmatycznym mówcą i jego kazania przyciągają do niego wiele osób, w tym i samego inkwizytora Lucę. Gdy krucjata ma wyruszyć w dalszą drogę, zaczynają dziać się dziwne rzeczy, które rzekomo są zesłane z ręki samego Boga...


Jeśli chodzi o porównanie "Krucjaty" z pierwszym tomem, to z pewnością w tej części wydarzenia były dla mnie bardziej interesujące. Na plus dla tej części działa również to, że zostały ujawnione pewne informacje o Zakonie, no i tak jak w przypadku "Odmieńca", całe tło historyczne było przedstawione świetnie. Kwestią, która niezbyt mi się podobała był cały miłosny wątek, który wypychany jest na pierwszy plan. Jeśli chodzi o głównych bohaterów, to jakoś nie wzbudzili we mnie specjalnych, pozytywnych emocji. Chwilami ich zachowanie mnie drażniło, zwłaszcza Inkwizytora i Izoldy, którzy byli tak nieudolni i nudni do przesady, że aż zastanawiałam się czy to te same postacie poznałam w poprzednim tomie. Co prawda Izolda nigdy do końca nie była moją faworytką, ale teraz tym bardziej nią nie będzie. Jedynie Freize ratował, dosłownie ratował, sytuację...

Książkę czytało mi się w miarę szybko, choć z początku miałam trudności z przebrnięciem przez pierwsze strony, ponieważ po prostu się nudziłam. Dopiero po jakimś czasie akcja stała się interesująca i pobudziła moją ciekawość. Niestety, mimo iż akcja była dość nieprzewidywalna, to nie doczekałam się jakichś ekscytujących zwrotów akcji.

Jak widać - drugi tom "Zakonu Ciemności" - "Krucjata" wypadł nie najlepiej. Jednak warto książkę przeczytać choćby ze względu na świetne tło historyczne i motyw dziecięcej krucjaty, co oczywiście jest całkowitą fikcją literacką. Mam nadzieję, że po takiej słabej kontynuacji następny tom na nowo podniesie poziom tej serii. Na tę chwilę jestem dość ciekawa nadchodzących przygód młodego Inkwizytora i jego towarzyszy.

Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 295